آموزش نامه . بخش دو . واکه ها .

واکه ها (مصوت ها) :
در زبان زَند یا اوستا دارای شانزده واکه است .
واکه های آن دارای واکه های بلند و کوتاه است ، و چند واکه که در زبان پارسی وجود ندارد .

واکه های اوستایی ، برای خوانش نسک دینی .

اَ : 𐬀

آ : 𐬁

آ پُشت زبانی یا گِرد ( لب هارا مانند زمانی که میخواهید بگویید او غنچه کنید ، نوک زبان را به پایین ببرید به گونه که میان زبان و بخش پایانی زبان رو به بالا بیاید آوایی به وجود می‌آید و بگویید آ آوایی شبیه آ با ته صدایی شبیه و )

آو : 𐬂

آو بلند : 𐬃

آ تو بینی ( دهان را باز کنید و بگویید آ و همزمان که آ را گفتید هوا را از بینی خارج کنید آ با ته صدایی رو به ن یا م )

آن : 𐬄

آن بلند (تاکیدی) : 𐬅

اِ خنثی ( به گونه دهان نیمه باز بگذارید و بگویید اَ اما در پایان آن را گرایش دهید به اِ آوایی خنثی میان اَ و اِ چیزی شبیه به شِوا ə به وجود می‌آید )

اِ : 𐬆

اِ بلند : 𐬇

واکه های اوستایی ، برای نوشتار و کاربرد امروزی .

اَلف
آ : 𐬁

اَ : 𐬀

پایان بخش یک واکه .

𐏋اَنگَرَمَیْنو𐏋